Julita Wesołowska
Niezwykle ważnym aspektem w pracy, dla mnie jako nauczyciela wspomagającego jest indywidualne podejście do ucznia. Spojrzenie na dziecko zupełnie inaczej. Trudno jednak jest powiedzieć, na czym dokładnie polega to działanie, ponieważ każdy stosuje je w inny sposób. Ja natomiast kieruje swoje działania według pedagogiki gestalt.
Niżej przedstawię o co w niej chodzi:
Pedagogika gestalt zakłada całościowe podejście do ucznia, w nauczaniu łączy poznawanie świata z emocjami, relacje pomiędzy nauczycielem a dzieckiem, a także w nauce luźną, nie sztywną atmosferę, akceptacje powodzenia i niepowodzenia dziecka oraz daje pełne zrozumienie. W tej pedagogice koncentrujemy się na tym co jest tu i teraz oraz na więzi terapeutycznej. I tutaj od razu wspomnę, że nauczyciel nie jest dla ucznia terapeutą, lecz osobą, która wspiera jego rozwój.
Aby lepiej pomóc zrozumieć, jak wygląda praca według tej pedagogiki, niżej w skrócie opiszę jej działania:
- Nauczanie przez „skupianie się” czyli koncentracja na emocjach i umiejętności poznawania świata i uczenia się. Poprzez to, że włączamy dziecko do procesu wychowania i kształcenia, jego mocnych stron, postaw, wartości i emocji udaje się nam, nauczycielom dotrzeć do ucznia. Tutaj istotne jest to, że pomagamy w rozwijaniu zainteresowań dziecka, nie krytykujemy a pozwalamy mu uczyć się na własnych błędach.
- Organizowanie zajęć integracyjnych, które poprzez kontakt z innymi uczniami pomagają dziecku lepiej zrozumieć treści realizowane podczas zajęć. Często tutaj brane pod uwagę są potrzeby fizyczne wychowanka, moralne, duchowe i emocjonalne. Głównym celem tych zajęć, jest to aby dziecko w kontaktach z innymi dziećmi było samodzielne, odpowiedzialne. Ale również dzięki temu poprawi się jego komunikacja.
Jednak głównie, tak jak i w pedagogice gestalt dążymy do tego, aby uczeń miał możliwość poznania własnych zainteresowań i potrzeb, a także rozwijanie ich. Przygotowujemy dziecka do samodzielnego życia, pomagamy w odnalezieniu siebie i własnej tożsamości, a przede wszystkim nauczenie go brania odpowiedzialności za swoje działania, empatii oraz szacunku do innych osób. Kształtujemy u uczniów zdolność postrzegania i dostrzegania świata, pokazujemy mu, jak koncentrować się na tym, co dzieje się tu i teraz.
Oczywiście istotne jest to, że każde dziecko jest inne, mają różne potrzeby, inne emocje, tempo rozwoju, sposób przyswajania wiedzy. Ale dzięki temu, że w naszej szkole pracujemy w małych grupach mamy większą możliwość do dostrzeżenia potrzeb ucznia, zindywidualizowania jego potrzeb.
Natomiast należy podkreślić, że jednak cały czas w szkole jesteśmy i pracujemy w grupie z innymi, dlatego niezwykle istotnym w podejściu indywidualnym jest uważność na potrzeby ucznia, ale także i grupy. Podczas zajęć nie może zapanować chaos, rozdrażnienie u pozostałych uczniów. Dlatego, jeśli dana sytuacja wymaga odejścia od klasy, to dajemy możliwość odbycia zadania w innym pomieszczeniu, co jest korzystne dla danego dziecka, jak i pozostałych uczniów. W każdej zaistniałej sytuacji szukamy rozwiązania, które pomoże dziecku, a jednocześnie na naruszy granic grupy.
Dziecko przychodzi do szkoły w różnych emocjach. Może przyjść szczęśliwe, dumne, wesołe, smutne, rozczarowane itd., jednak podczas pobytu w szkole te emocje się zmieniają. Pedagogika gestalt pokazuje to w ten sposób, że jeżeli na jednym końcu emocji znajduje się radość, to na drugim końcu znajduje się smutek. Obie te emocje są tak samo ważne, i w ich połączeniu się równoważą. W kontakcie z drugą osobą, akceptowana jest każda emocja, która jest u dziecka.
Ja, jako nauczyciel pracuję nad sposobem jej okazywania. Jestem towarzyszem dziecka, uważnym na to, co dzieje się z danym uczniem w konkretnym momencie, nie tyko indywidualnie, ale także i grupowym. Uważność taką można zachować tylko w niewielkiej grupie i z odpowiednią liczbą nauczycieli, co daje nam nasza szkoła .
