Szanowni Państwo, obecny system edukacji dość wcześnie zmusza nas do zapomnienia, czym jest twórczość. Czysta, spontaniczna, niepohamowana twórczość. A jeśli nawet takie akty mają miejsce, czym prędzej trafiają w ramy konkursów, olimpiad, usytuowane w klimacie współzawodnictwa. I nagle niesamowicie szybko trzeba nam dorosnąć, popaść w nastrój depresyjny i wyhamować twórcze działania na rzecz lęku przed oceną, lub zdobycia odpowiedniej ilości punktów. A gdyby tak przełamać ten wszechobecny trend na rzecz twórczości spontanicznej, płynącej prosto z wnętrza, nie obarczonej ciężarem współzawodnictwa?
Spróbowaliśmy, bo w Fundacji Kreatywnej Edukacji uwielbiamy powracać do wartości, kształtować je i rozwijać. Stąd też zarówno wśród uczniów, jak i nauczycieli powstał pomysł stworzenia świątecznych musicali. Placówki Perpetuum Mobile (żłobek, Opiekun dzienny, przedszkole, szkoła podstawowa i liceum), przesiąknięte ideą nauczania muzyki według teorii E. E. Gordona, propagują szeroko pojętą twórczość i zachęcają uczniów do muzykowania, śpiewu a nawet tworzenia scenariuszy.
Pomysłodawczynią i reżyserem przedsięwzięcia była Kaja Czabańska, która także stworzyła genialną oprawę muzyczną do poszczególnych spektakli, oczywiście towarzyszyli jej nauczyciele naszej szkoły, którzy na instrumentach wygrywali bajeczne ścieżki dźwiękowe, oddające charakter poszczególnych przedstawień. Co ciekawe, musicale tworzyli przede wszystkim Uczniowie. To oni byli pomysłodawcami i wykonawcami dzieła. Zarówno artystami piszącymi scenariusze, jak i aktorami. Nasi nauczyciele natomiast akompaniowali im na instrumentach. Warto dodać, że muzyka w całości skomponowana przez Kaję otwierała i upiększała i zamykała ten niesamowity akt twórczy. To, co najważniejsze: muzyczne opowieści świąteczne Naszych Uczniów dotykały zagadnień na pierwszy rzut oka zapomnianych: a więc tego, że konflikty można i trzeba rozwiązywać, że jesteśmy sobie wzajemnie i cudownie potrzebni, że w każdej, najtrudniejszej nawet sytuacji możemy odnaleźć drogę porozumienia.
Pewnie zastanawiacie się co jeszcze zawierały nasze zimowe opowieści? Otóż w każdej z nich dominuje motyw zagadki kryminalnej! Tak! O przygodach świątecznych można mówić na wiele różnych sposobów. I tak, jako pierwsza wystąpiła przed nami klasa piąta. Chłopaki wcielili się w rolę piesków podgrzybka i srebrnego lisa, który nienawidził klimatu świątecznego, gdyż czuł się bardzo samotny. Cała ferajna poszukiwała zaginionej świątecznej skarpety. Emocji nie brakowało, dodatkowo w fabule pojawił się konflikt. Na szczęście udało się go rozwiązać pozytywnie, zaginiona świąteczna skarpetka została odnaleziona i Święta mogły się odbyć w atmosferze przyjaźni i radości. Drugi musicalowy scenariusz zaprezentowała nam klasa szósta. Spektakl zainaugurowała Klara, która pięknie zagrała na skrzypcach szlagiery świąteczne, czyli „Do szopy hej pasterze” i „Jingle Bells” Po niej zadziała się kolejna akcja kryminalna. Rzecz działa się w dżungli, na scenie pojawiły się zwierzaki, takie jak gepard, pantera, sowa, które tropiły ślady skradzionych prezentów. Wydawało się, że Święta zostały zupełnie popsute…. Do samego niemal końca nasi aktorzy trzymali widownię w napięciu. Na szczęście i ta zagadka została pozytywnie rozwiązana. Przyjaźń i wzajemne wsparcie zwyciężyło podziały i różnice. Po dwóch udanych inscenizacjach nastał czas wspólnego śpiewania kolęd. Pojawiły się hity, takie jak: „Świeć gwiazdeczko mała świeć”, a także „Przybieżeli do Betlejem”. Widownia dała porwać się rytmom kolędowym. Co niektórzy nawet tańczyli i klaskali. Ostatnie musicalowa opowieść dotyczyła zgoła poważnej sytuacji, kiedy to okazało się, że zaginęła Pani Mikołajowa. Aktorzy z klasy trzeciej brawurowo zainicjowali akcje poszukiwawczą. Mogliśmy też zobaczyć tęsknotę Świętego Mikołaja za żoną i poczuć bicie jego zbolałego serca. Na szczęście najważniejsza kobieta na biegunie polarnym została odnaleziona! Serdecznie dziękujemy za obecność i wsparcie gromkimi oklaskami naszej społeczności Perpetuumowej. Dziękujemy Rodzicom i całym ekipom rodzinnego wsparcia w postaci Dziadków i Rodzeństwa. I cóż dodać? Poruszającym jest fakt, że Nasi Uczniowie, którzy na co dzień borykają się z przeróżnymi i trudnościami i deficytami w niezwykle jasny sposób, opowiedzieli nam o tolerancji i szacunku wobec odmienności drugiego. Wszystko okraszone autorską muzyką, zaprowadziło nas do głębokich wzruszeń i refleksji. Bez współzawodnictwa, bez presji w zgodzie z możliwościami i talentami.
No i najważniejszego zabrakło; czytacie słowa i słyszycie głos należący do naszej nowej reporterki i nauczycielki Szkoły Podstawowej Emilii Glugla
